„`html
Ignacy Wincenty Pieńkowski
Ignacy Wincenty Pieńkowski (1877-1948) był polskim malarzem i wykładowcą Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Urodził się w Dołubowie w rodzinie ziemiańskiej. Jego edukacja artystyczna rozpoczęła się w Szkole Rysunkowej w Warszawie, kontynuował ją w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w instytucjach w Paryżu, Monachium i Rzymie.
Kariera artystyczna
Pieńkowski był pedagogiem, wykładającym w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1909-1913, a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie od 1918 roku. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. W 1937 roku otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Twórczość
Pieńkowski tworzył w stylu postimpresjonistycznym. Jego dzieła były wystawiane w Polsce i za granicą, w tym w Kurytybie w 1925 roku. Jego uczniami byli m.in. Tadeusz Kantor i Stanisław Borysowski. Obrazy Pieńkowskiego znajdują się w renomowanych muzeach, takich jak Muzeum Narodowe w Warszawie oraz Muzeum Narodowe w Krakowie.
Wybrane prace
- Pejzaż z łódką
- Modelka z japońską parasolką
- Martwa natura z dzbanem do wina
- Portret kobiety z pomarańczami
- Wieś tatrzańska
Życie osobiste
Pieńkowski był dwukrotnie żonaty, jednak nie doczekał się potomstwa. Jego pierwszą żoną była aktorka Józefina Alicja z Rogoszów, a drugą malarka Irena Maria z Ostrowskich, jego studentka.
Podsumowanie
Ignacy Pieńkowski był znaczącą postacią w polskiej sztuce, wpływając na rozwój malarstwa w Polsce oraz kształcąc wielu artystów. Jego prace są cenione za wyrazisty styl i głębokie związki z francuską sztuką postimpresjonistyczną.
„`
