Vought OS2U Kingfisher
Vought OS2U Kingfisher to amerykański wodnosamolot rozpoznawczy, znany również jako OS (Observation-Scout). Produkowany w latach 1940–1945, był używany głównie podczas II wojny światowej.
Podstawowe informacje
- Typ: wodnosamolot rozpoznawczy, obserwacyjny i łącznikowy
- Konstrukcja: metalowa
- Załoga: 2 osoby
- Data oblotu: lipiec 1938
- Wycofany: 1959
- Napęd: silnik tłokowy Pratt & Whitney R-985-AN2 Wasp Junior (457 KM)
- Wymiary:
- Rozpiętość: 10,97 m
- Długość: 10,25 m
- Masa startowa: 2722 kg
- Prędkość maksymalna: 264 km/h
- Zasięg: 1858 km
- Uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm; zaczepy dla 295 kg bomb
- Użytkownicy: USA, Wielka Brytania, ZSRR, Chile, Urugwaj
Charakterystyka i zastosowanie
Kingfisher był niewielkim samolotem o przeciętnych osiągach, co było efektem zastosowania lekkiego silnika o niskiej mocy. Miał jeden duży centralny pływak oraz dwa mniejsze pod skrzydłami. Istniała również wersja z lądowym podwoziem. Samolot był używany głównie do obserwacji z katapult na pancernikach i krążownikach, a także do zwalczania okrętów podwodnych oraz działań ratunkowych.
Jednym z bardziej znanych incydentów z udziałem OS2U miała miejsce w 1942 roku, kiedy załoga uratowała trzech członków załogi samolotu B-17 zmuszonego do wodowania. Z powodu ograniczonej nośności Kingfisher, samolot nie był w stanie się wznieść i musiał dokołować do najbliższego lądu oddalonego o 60 km.
Linki zewnętrzne
Vought OS2U Kingfisher pozostaje istotnym elementem w historii amerykańskich samolotów rozpoznawczych II wojny światowej.
