Afryka Prokonsularna
Afryka Prokonsularna, znana również jako Africa Proconsularis, była jedną z prowincji imperium rzymskiego. Geograficznie odpowiada obecnej Tunezji oraz części wybrzeża Libii. Nazwę nadali jej Rzymianie, wywodząc ją od herosa Afry, syna Heraklesa.
W okresie cesarstwa, Afryka Prokonsularna była prowincją senacką, co oznacza, że władza nad nią była sprawowana przez senat, a nie przez cesarza. Prowincja ta pełniła kluczową rolę jako „spichlerz Rzymu”, będąc obok Egiptu głównym źródłem zaopatrzenia w zboże. Taki układ zapewniał senatowi pewną autonomię, umożliwiając blokadę dostaw w przypadku konfliktu z cesarzem.
Historia
Osadnictwo w regionie sięga XI i X wieku p.n.e., kiedy to Fenicjanie założyli Kartaginę. Od VII w. p.n.e. teren ten był także zasiedlany przez Greków, którzy nazywali go Libią. W 146 r. p.n.e. Rzymianie zniszczyli Kartaginę, jednak wkrótce powstała tam kolonia rzymska, a Juliusz Cezar przywrócił jej starą nazwę w 44 p.n.e.
W czasach cesarstwa miasto stało się ważnym ośrodkiem prowincji Africa Proconsularis. Prowincja początkowo nosiła nazwę Africa, lecz po podboju przez Juliusza Cezara ziem na zachód od niej stworzono nową prowincję Africa Nova, a wcześniejszy obszar nazwano Africa Vetus (Afryka Stara). Oktawian August połączył obie prowincje, tworząc Africa Proconsularis.
Przypisy
W tekście nie ma dodatkowych przypisów.
Bibliografia
- Słownik kultury antycznej (red. L. Winniczuk), Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988.
Kategoria: Afryka (prowincja rzymska)
