Giovanni Maria Padovano
Giovanni Maria Padovano (właściwie Gian Maria Mosca, ur. 1493 w Padwie, zm. 1574 w Krakowie) był włoskim rzeźbiarzem, który znacząco wpłynął na rozwój sztuki w Polsce w okresie renesansu.
Szkolenie i wczesna twórczość
Początkową edukację artystyczną Padovano odbył w warsztatach rzeźbiarskich i złotniczych w Padwie w latach 1507–1512. Jego wczesne prace obejmowały płaskorzeźby oraz grupy figuralne, z których najbardziej znaną jest marmurowa płaskorzeźba Cud ze szklanką.
Przybycie do Polski
W 1532 roku Padovano przybył do Polski na zaproszenie króla Zygmunta Starego, gdzie został zatrudniony w warsztacie Berreciego. W 1533 roku rozpoczął samodzielną działalność artystyczną, współpracując z innymi artystami, takimi jak Giovanni Cini i Hieronim Canavesi.
Najważniejsze dzieła
- 1536: Marmurowe cyborium dla katedry krakowskiej.
- 1540: Nagrobek biskupa Stanisława Oleśnickiego w katedrze poznańskiej.
- 1545-1547: Nagrobek arcybiskupa Piotra Gamrata na zlecenie królowej Bony.
- 1552-1554: Cyborium dla kościoła Mariackiego.
- 1554: Nagrobek prymasa Mikołaja Dzierzgowskiego w katedrze gnieźnieńskiej.
- 1560: Nagrobek rotmistrza Jana Kamienieckiego w kościele Franciszkanów w Krośnie – pierwsze sygnowane dzieło.
- 1561-1567: Nagrobek w katedrze tarnowskiej, pierwotnie dla hetmana Jana Tarnowskiego.
- 1571-1574: Przebudowa nagrobka Zygmunta Starego.
Twórczość architektoniczna
Padovano zajmował się również architekturą. W latach 1558-1559 zaprojektował schody i loggie dla odbudowanych Sukiennic krakowskich oraz w 1567 roku projektował pałac biskupa Samuela Maciejowskiego. Pracował w królewskim zamku w Niepołomicach oraz przy ratuszu w Sandomierzu.
Podsumowanie
Giovanni Maria Padovano był kluczowym przedstawicielem włoskiego renesansu w Polsce, którego wpływ na sztukę rzeźbiarską i architektoniczną w tym okresie jest niezaprzeczalny. Jego prace, zarówno w postaci nagrobków, jak i projektów architektonicznych, pozostają ważnym elementem polskiego dziedzictwa kulturowego.
