Adolf von Harnack
Adolf von Harnack (1851-1930) był niemieckim teologiem luterańskim oraz jednym z czołowych teologów i historyków wczesnochrześcijańskiej doktryny. Specjalizował się w gnostycyzmie i marcjonizmie, a jego najważniejszym dziełem jest trzytomowa 'Historia dogmatu’.
Życiorys
Urodził się 7 maja 1851 roku w Tartu jako syn Theodosiusa Harnacka. Odegrał kluczową rolę w organizacji nauki, będąc pierwszym prezydentem Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft. Harnack dokonał błędnej interpretacji, uznając panegiryk autorstwa rzekomego diakona Poncjusza z Kartaginy za pierwszą „biografię chrześcijańską”, mimo że zawierał on niepotwierdzone w źródłach historycznych informacje.
Dzieła
W języku polskim
- Istota chrześcijaństwa : szesnaście wykładów wobec słuchaczów wszystkich fakultetów 1899/1900 w uniwersytecie berlińskim, Warszawa: S. Orgelbranda Synowie, 1909.
W języku niemieckim
- Lehrbuch der Dogmengeschichte, 3 tomy, 1886-1890 (4. wydanie 1909/1910).
- Die Mission und Ausbreitung des Christentums in den ersten drei Jahrhunderten, Leipzig, 1902 (4. wydanie 1924).
- Geschichte
