Paul Reynaud
Paul Reynaud (15 października 1878 – 21 września 1966) był francuskim politykiem, premierem i ministrem spraw zagranicznych w czasie II wojny światowej. Ukończył studia prawnicze na Sorbonie, a swoją karierę polityczną rozpoczął w 1914 roku, kiedy to został wybrany do Izby Deputowanych jako niezależny deputowany, związany z umiarkowaną prawicą.
Kariera polityczna
W latach 30. XX wieku pełnił różne funkcje ministerialne, w tym ministra finansów i sprawiedliwości. Reynaud był zwolennikiem zdecydowanej postawy wobec Niemiec, postulując m.in. zwiększenie liczby dywizji pancernych, co spotkało się z oporem ówczesnych władz wojskowych.
Premierostwo
21 marca 1940 roku Reynaud został premierem rządu wojennego, zastępując Édouarda Daladiera. W swoim rządzie mianował m.in. marszałka Philippe’a Pétaina na wicepremiera oraz Charles’a de Gaulle’a na wiceministra wojny.
Reynaud podjął współpracę z Wielką Brytanią, podpisując porozumienie, które zakazywało zawarcia oddzielnego pokoju z Niemcami. Mimo determinacji w kontynuowaniu walki z nazistowskim okupantem, jego rząd napotykał liczne trudności, w tym wewnętrzne podziały oraz szybkie postępy armii niemieckiej.
Rezygnacja i aresztowanie
16 czerwca 1940 roku Reynaud zrezygnował z funkcji premiera, ustępując miejsca Pétainowi, który opowiedział się za zawieszeniem broni. Reynaud został aresztowany przez rząd Vichy i oskarżony o wciągnięcie Francji w wojnę, a następnie trafił do obozów koncentracyjnych, gdzie przebywał do końca wojny.
Późniejsze życie
Po wojnie Reynaud powrócił do polityki, pełniąc funkcję ministra finansów w 1948 roku. Był przeciwnikiem powrotu de Gaulle’a do władzy w 1958 roku oraz sprzeciwiał się jego koncepcjom ustrojowym. Mimo że de Gaulle chciał, aby Reynaud został przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego, ostatecznie na to stanowisko wybrano Jacques’a Chaban-Delmasa.
Podsumowanie
- Paul Reynaud był premierem Francji i ministrem spraw zagranicznych w czasie II wojny światowej.
- Był zwolennikiem walki z Niemcami i współpracy z Wielką Brytanią.
- Po rezygnacji w 1940 roku został aresztowany i przetrzymywany w obozach koncentracyjnych.
- Po wojnie pełnił funkcje ministerialne, sprzeciwiając się powrotowi de Gaulle’a do władzy.
