„`html
Cieśnina Lancastera
Cieśnina Lancastera (ang. Lancaster Sound, fr. Détroit de Lancaster) to cieśnina Oceanu Arktycznego, która oddziela Ziemię Baffina od wyspy Devon, znajdująca się w kanadyjskim Archipelagu Arktycznym, w terytorium Nunavut. Jest częścią Kanału Parry’ego oraz Przejścia Północno-Zachodniego.
Geografia
Cieśnina ma długość w przedziale od 320 km do 400 km oraz szerokość 50–100 km, z maksymalną głębokością wynoszącą 1232 m. Posiada dobrze rozwiniętą linię brzegową z licznymi zatokami, a przez jej wody przepływa silny zimny prąd morski z zachodu na wschód. Od października do czerwca cieśnina jest pokryta lodem, a latem żeglowność utrzymywana jest przez lodołamacze.
Wody cieśniny są bogate w składniki odżywcze i zamieszkują je różnorodne gatunki zwierząt, w tym:
- nerpy obrączkowane
- morsy arktyczne
- narwale
- białuchy arktyczne
- orki oceaniczne
- wale grenlandzkie
Na Bylot Island, położonej w wschodniej części cieśniny, gniazduje około 3 milionów ptaków rocznie. W regionie żyją również niedźwiedzie i lisy polarne. Część cieśniny jest objęta ochroną w ramach Parku Narodowego Sirmilik.
Historia
Cieśnina została odkryta przez Europejczyków w 1616 roku przez Williama Baffina i Roberta Bylota, którzy nadali jej nazwę na cześć londyńskiego kupca Jamesa Lancastera. W 1818 roku John Ross błędnie uznał cieśninę za zatokę, co zostało skorygowane przez Williama Edwarda Parry’ego w 1819 roku. W latach 30. XIX wieku cieśninę penetrowali wielorybnicy, a pod koniec XIX wieku na jej brzegach powstały faktorie handlowe. W 1924 roku przez cieśninę przeprawił się kanadyjski policjant A.H. Joy, korzystając z szlaku inuickich myśliwych.
Podsumowanie
Cieśnina Lancastera jest istotnym szlakiem żeglownym w Arktyce, z bogatym ekosystemem i znaczącą historią odkryć geograficznych.
„`
