Bitwa pod Ankarą
Bitwa pod Ankarą, stoczona 28 lipca 1402 roku, była starciem między armią Turków Osmańskich a wojskami Timura. Zakończyła się druzgocącym zwycięstwem Timura.
Tło konfliktu
W 1400 roku sułtan Bajazyd I, po podboju anatolijskich emiratów, zażądał daniny od emira Erzindżanu, Tahartena, co doprowadziło do konfliktu z Timur. W tym czasie Bajazyd prowadził oblężenie Konstantynopola, osłabiając swoje siły na wschodzie. Timur, wspierany przez wygnanych władców emiratów, postanowił zaatakować Osmanów, obawiając się ich dalszej ekspansji.
Timur wysłał do Bajazyda protest, na który sułtan odpowiedział groźbą wojny. W 1401 roku Timur rozpoczął ofensywę na Anatolię, zdobywając Sivas i Malatię. Po krótkim wycofaniu się z regionu, Timur wrócił w lutym 1402 roku, żądając wydania Kara Jusufa, co spotkało się z arogancją ze strony Bajazyda.
Siły przeciwników
Armia Bajazyda składała się z około 85 tys. żołnierzy, w tym janczarów, spahisów oraz lekkej jazdy. Timur dysponował przewagą liczebną, z około 140 tys. wojsk, w tym konnych łuczników oraz piechoty.
Przebieg bitwy
Bajazyd zajął pozycję obronną, jednak armia Timura, podzielona na dywizje, szybko zaatakowała. Początkowo Bajazyd miał przewagę, lecz zdrada w jego szeregach i przejście Tatarów na stronę Timura doprowadziły do załamania obrony. Po intensywnych walkach, Sulejman uciekł z pola bitwy, a Bajazyd, próbując się wydostać, został schwytany przez Timura.
Skutki bitwy
Po bitwie Timur zniszczył zachodnią Anatolię, przywracając władzę dawnym emiratom i zmuszając ich do płacenia trybutu. Bajazyd zmarł w 1403 roku, a po bitwie Osmanowie zostali wciągnięci w wojnę domową. Dopiero w 1413 roku Mehmed zjednoczył państwo, jednak osłabienie Osmanów trwało przez wiele lat. Najazd Timura na Anatolię na dłużej wpłynął na osmańskie ambicje terytorialne.
Bibliografia
- Halil Inalczik, Imperium Osmańskie. Epoka klasyczna. 1300-1600
- Marian Małowist, Tamerlan i jego czasy
