Benedykt z Sandomierza
Benedykt z Sandomierza, znany również jako Benedykt Sandomierzanin, był architektem i muratorem, który działał w XVI wieku. Pochodził prawdopodobnie z obszaru bawarsko-frankońskiego. Na zlecenie króla Zygmunta Starego, w latach 1512–1519, zbudował Wieżę Królewską w Piotrkowie Trybunalskim. W latach 1524–1529 kierował modernizacją zamku na Wawelu po pożarze w 1499 roku, zastępując Franciszka Florentczyka i Bartolommeo Berrecciego.
Pod jego kierownictwem wykonano wschodnie skrzydło zamku oraz portale, łączące motywy renesansowe i gotyckie, takie jak laskowania, przerywane łuki czy ornamenty. Niestety, księga rachunków, zawierająca informacje o jego odejściu ze służby królewskiej w 1530 roku, zaginęła podczas powstania warszawskiego.
Główne dzieła
- Zamek Królewski w Piotrkowie Trybunalskim
- Zamek Królewski na Wawelu
- Zamek w Sandomierzu (1514/1520-1527, przypuszczalnie)
- Zamek Królewski w Niepołomicach (przypuszczalnie)
Bibliografia
- S. Tomkowicz, Benedykt Sandomierzanin, budowniczy zamku krakowskiego w trzecim dziesiątku lat XVI wieku
- J. Dobrowolski, Sztuka Krakowa, Kraków 1971
- J. Szablowski, Kilka uwag o zamku królewskim w Piotrkowie, dziele mistrza Benedykta, budowniczego Zygmunta I
- T. Ratajczak, Mistrz Benedykt – królewski architekt Zygmunta I, Kraków 2011
Benedykt z Sandomierza jest uznawany za znaczącą postać polskiego renesansu oraz artystę związane z Zygmuntem I Starym i Krakowem.
