Hiperładunek i jego znaczenie
Hiperładunek, oznaczany literą Y, to wielkość fizyczna przypisywana cząstkom elementarnym. Jego definicja jest następująca:
Y = 2 (Q – I3),
gdzie:
- Q – ładunek elektryczny,
- I3 – trzecia składowa słabego izospinu.
Rola hiperładunku w oddziaływaniach elektrosłabych
Hiperładunek, obok słabego izospinu, jest kluczowym ładunkiem w teorii oddziaływań elektrosłabych. Oddziaływania te są opisywane przez bozony cechowania, które obejmują bozony W1, W2, W3 oraz B.
Grupa cechowania
Teoria oddziaływań elektrosłabych opiera się na grupie cechowania SU(2)xU(1). Grupa ta dzieli się na dwie podgrupy:
- SU(2) – odpowiadająca za izospin,
- U(1) – związana z hiperładunkiem.
Generatory podgrupy SU(2) to operatory izospinu, natomiast generatorem podgrupy U(1) jest operator hiperładunku. Wszystkie cząstki elementarne o ustalonej chiralności, w tym leptony i kwarki, są stanami własnymi hiperładunku.