Dolinianie
Dolinianie to ludność o polsko-ruskim pochodzeniu, zamieszkująca obszar wokół Sanoka oraz tereny na północ i wschód od Leska, w tym miejscowości takie jak Mrzygłód, Bukowsko, Sanok, Zagórz, Lesko, Nadolany i Wielopole. Na południu sąsiadowali z góralami ruskimi, takimi jak Bojkowie i Łemkowie, a na zachodzie z Pogórzanami (Głuchoniemcami). Głównym zajęciem Dolinian było rolnictwo.
Po II wojnie światowej część tej społeczności została wysiedlona do Związku Radzieckiego, a w 1947 roku osiedlono ich na Ziemiach Odzyskanych.
Budownictwo
W architekturze Dolinian dominowały zagrody jednobudynkowe ze zrębem bielonym wapnem. Tradycyjne pokrycie dachowe tworzyła słoma, jednak przed I wojną światową zaczęto stosować także cementową dachówkę, gont oraz blachę. Charakterystyczną cechą doliniańskich chałup była wnęka na szerokość stajni. Wsie Dolinian zlokalizowane były przeważnie wzdłuż rzek, tworząc łańcuchy osadnicze.
