Elia Galla Placydia

Elia Galla Placydia

Elia Galla Placydia (ok. 390 – 27 listopada 450) była królową Wizygotów i cesarzową rzymską. Urodziła się w Konstantynopolu jako córka cesarza Teodozjusza I i Galli, siostry Walentyniana II. Po śmierci matki w 394 roku, Galla spędziła dzieciństwo w rodzinie Stylichona, gdzie zdobyła klasyczne wykształcenie oraz umiejętności tkackie i haftu.

Dzieciństwo i pierwsze małżeństwo

W dniu śmierci ojca, Galla miała zaledwie pięć lat. Po upadku Rzymu w 410 roku, trafiła w ręce Wizygotów, a w 414 roku poślubiła ich wodza, Ataulfa. Z tego małżeństwa urodził się jeden syn, Teodozjusz, który zmarł w dzieciństwie. Ataulf został zamordowany w 415 roku.

Drugie małżeństwo

Po stracie męża, Galla Placydia została odesłana do brata, Honoriusza. Została zmuszona do poślubienia Konstancjusza III, z którym miała dwoje dzieci: Justę Graty Honorii i Walentyniana III. Po śmierci Konstancjusza w 421 roku, Galla uzyskała tytuł Augusty.

Rządy i śmierć

Po śmierci Honoriusza w 423 roku, Galla Placydia rządziła Rzymem w imieniu swojego małoletniego syna, Walentyniana III. Zmarła w Rzymie 27 listopada 450 roku. Uważa się, że jej mauzoleum znajduje się w Rawennie.