Rodzaj Hyaenodon
Hyaenodon to rodzaj wymarłych ssaków z rzędu kreodontów (Creodonta) i rodziny hienodontów (Hyaenodontidae). Te drapieżne i padlinożerne ssaki zamieszkiwały tereny Europy, Azji, Ameryki Północnej i Afryki. Pojawiły się w środkowym eocenie i wyginęły pod koniec oligocenu.
Cechy charakterystyczne
Przedstawiciele rodzaju Hyaenodon mieli uzębienie przystosowane do polowania i zjadania mięsa. Ich zęby policzkowe były zmodyfikowane w sposób umożliwiający tworzenie powierzchni tnącej, podobnej do łamaczy u dzisiejszych drapieżników, jednak różniły się budową. Analizy szkieletów sugerują, że Hyaenodon był w stanie poruszać się stosunkowo szybko, choć ich kończyny były mniej ruchliwe niż u współczesnych kotów. Ich mózgi były także mniejsze w porównaniu do dzisiejszych drapieżnych ssaków.
Gatunki
Opisano kilkanaście gatunków Hyaenodon, które różniły się wielkością:
- H. horridus – największy gatunek północnoamerykański, ważący około 40-60 kg.
- H. gigas – największy przedstawiciel rodzaju, ważący 378 kg i mierzący około 3,0 m.
- H. crucians – ważący 10-25 kg, z wczesnego oligocenu Ameryki Północnej.
- H. microdon i H. mustelinus – mniejsze gatunki, ważące około 5 kg.
Wymieranie
Wszystkie kreodonty, w tym Hyaenodon, wyginęły prawdopodobnie w wyniku rosnącej konkurencji ze strony bardziej ruchliwych i inteligentnych drapieżników z rzędu Carnivora.
Podsumowanie
Rodzaj Hyaenodon to przykład wymarłych ssaków, które odegrały istotną rolę w ekosystemach eocenu i oligocenu. Ich przystosowania do drapieżnictwa oraz późniejsze wymieranie ilustrują zmiany w łańcuchach pokarmowych i ewolucji ssaków mięsożernych.
