AEG G.IV

AEG G.IV to niemiecki bombowiec średniego zasięgu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany przez Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft w 1916 roku. Był to ostatni i najliczniejszy model bombowców serii G, rozwijający wcześniejsze wersje G.II i G.III.

Historia

Samolot AEG G.IV wprowadził mocniejsze silniki Daimler Mercedes D.IVa o mocy 260 KM, co było znaczącą zmianą w porównaniu do modelu G.III, który miał silniki o mocy 220 KM. Model G.IV wyróżniał się także dwułopatowymi śmigłami oraz nowym kształtem lotek. Z 542 wyprodukowanych bombowców serii G, przeszło 400 stanowiło wersję G.IV.

Produkcja rozpoczęła się w 1916 roku, a samoloty weszły na uzbrojenie jednostek frontowych w 1917 roku. Powstały również wersje modyfikowane, w tym G.IVb z większą rozpiętością płata oraz G.IVk z działkiem Becker.

Jedyny zachowany egzemplarz samolotu znajduje się w Kanadyjskim Muzeum Lotnictwa, będąc jednocześnie jedynym niemieckim dwusilnikowym samolotem z okresu I wojny światowej, który przetrwał do dziś.

Użycie

AEG G.IV stał się kluczowym elementem niemieckiego lotnictwa bombowego, szczególnie na froncie zachodnim. Używano go głównie do wspierania ofensyw w Pikardii i Flandrii w 1918 roku, a także na innych frontach, takich jak włoski i rumuński. Początkowo operował jako bombowiec dzienny i nocny, jednak z powodu rosnącego zagrożenia ze strony myśliwców, przekształcono go głównie do operacji nocnych.