Mięsień poprzecznie prążkowany
Mięsień poprzecznie prążkowany, znany również jako tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana, jest rodzajem tkanki mięśniowej składającej się z wydłużonych, walcowatych komórek. Te komórki zawierają wiele jąder umiejscowionych obwodowo oraz miofibryle z filamentami aktyny i miozyny, które są odpowiedzialne za skurcz mięśnia.
Włókna mięśniowe są zorganizowane w pęczki i mają długość kilku centymetrów oraz średnicę od 10 do 100 mikrometrów. Filamenty aktynowe, cieńsze od miozynowych, są połączone w centralnej części, a ich końce wnikają pomiędzy włókna miozynowe, co umożliwia skurcz.
Budowa i funkcjonowanie
Jednostką czynnościową mięśnia poprzecznie prążkowanego jest sarkomer, który składa się z filamentów grubych i cienkich. W stanie rozkurczu wolne końce włókien aktynowych minimalnie zachodzą na wolne końce włókien miozynowych. Skurcz mięśnia następuje, gdy jony wapnia łączą się z troponiną, co odsłania miejsca wiążące miozynę na włóknie aktynowym.
Podczas skurczu miażdżenie ATP przez miozynę prowadzi do mikroskurczów, co powoduje skrócenie sarkomeru oraz skurcz całej komórki. Proces ten jest regulowany przez stężenie jonów wapnia oraz ATP. Brak ATP uniemożliwia rozkurcz, co może prowadzić do stanu stężenia pośmiertnego.
Regulacja i kontrola
Czynność mięśni poprzecznie prążkowanych jest kontrolowana przez neurony rogów przednich rdzenia kręgowego oraz jądra ruchowe nerwów czaszkowych. Dzięki tej regulacji mięśnie mogą wykonywać skurcze zależne od woli, co jest kluczowe dla ruchu i aktywności fizycznej kręgowców.
Podsumowanie
- Rodzaj tkanki mięśniowej z walcowatymi komórkami i miofibrylami.
- Skurcz mięśnia wynika z interakcji aktyny i miozyny, regulowanej przez jony wapnia.
- Mięśnie szkieletowe są kontrolowane przez neurony rdzeniowe i nerwy czaszkowe.
