Łajka Jakucka
Łajka jakucka (ros. Якутская лайка, ang. Yakutian Laika) to rasa psów zaliczana do grupy łajek i szpiców, pochodząca z Jakucji w Rosji. Jest wykorzystywana przede wszystkim do zaprzęgów oraz jako pies myśliwski, cieszy się dużym uznaniem ze względu na swoje umiejętności polowania oraz odporność na trudne warunki klimatyczne.
Ogólna charakterystyka
Łajka jakucka to średniej wielkości, mocny pies o dużej energii i przyjaznym usposobieniu. Charakteryzuje się dobrą pasją myśliwską oraz znakomitym węchem, słuchem i wzrokiem.
Budowa
Wielkość
Wysokość w kłębie wynosi:
- psy: 55–56 cm (optymalnie 55 cm)
- suki: 52–55 cm (optymalnie 54 cm)
Proporcje ciała wynoszą 1,15–1,26 (długość tułowia/ wysokość w kłębie).
Głowa
Głowa jest w kształcie klina, z zaokrąglonym czołem i dobrze rozwiniętym nosem. Oczy mają kształt migdała, a uszy są trójkątne i stojące.
Tułów
Tułów ma mocną i muskularną budowę, z szeroką klatką piersiową i ogonem wysoko osadzonym oraz zakręconym nad grzbietem.
Kończyny
Kończyny przednie są proste i mocne, a tylne dobrze rozwinięte, co zapewnia psu stabilność i siłę.
Szata i umaszczenie
Łajka jakucka ma gęste, lśniące włosy z bogatym podszerstkiem. Umaszczenie może być różnorodne, w tym białe z czarnym, szarym lub rudymi łatami.
Chody
Pies porusza się w szybkim, sprężystym kłusie, przechodząc w galop przy większej prędkości.
Historia rasy
Rasa wywodzi się z psów pierwotnych z rejonu rzeki Kołyma w Jakucji. W obliczu zagrożenia wyginięciem, podjęto działania w celu ochrony i hodowli tej rasy. Obecnie hodowla prowadzona jest w Jakucku, a rasa została uznana przez rosyjskich kynologów. W 2015 roku planowane jest oficjalne wpisanie łajki jakuckiej do V grupy FCI. Od 2005 roku uznawana jest za rasę narodową w Rosji.
