Henryk mazowiecki

Henryk Mazowiecki

Henryk Mazowiecki (ur. 1368-1370 w Rawie Mazowieckiej, zm. 1392/1393 w Łucku) był biskupem-nominatem płockim w latach 1390-1392/1393, jednak nie przyjął wyższych święceń.

Życiorys

Był najmłodszym synem księcia mazowieckiego Siemowita III i jego drugiej żony, Anny. Jego dzieciństwo upłynęło w atmosferze skandali na dworze ojca, co skłoniło Siemowita do intensywnego wychowania Henryka oraz zabezpieczenia jego przyszłości. Zdecydowano, że Henryk podejmie karierę duchowną, a jego starsi bracia zobowiązali się, że w razie rezygnacji syna z tej drogi, przyznają mu osobny dział dziedzictwa.

Początkowo wydawało się, że Henryk stanie się duchownym. W 1378 r. otrzymał dobra prepozytury płockiej, a w 1384 r. godność prepozyta. Siemowit III dążył do nadania mu prepozytury łęczyckiej, jednak spotkał się z oporem ze strony arcybiskupa gnieźnieńskiego, co doprowadziło do konfliktu.

18 marca 1390 r. Henryk został nominowany przez papieża na biskupa płockiego, mimo braku wyższych święceń. Pomimo intratnej pozycji, odmówił sakry biskupiej. W 1391 r. z inicjatywy Władysława Jagiełły udał się do Witolda, co zakończyło się sukcesem dyplomatycznym oraz małżeństwem z Ryngałłą, siostrą Witolda. Jednakże, będąc formalnie biskupem, złamał zasady dotyczące niższych święceń, co wykorzystali Krzyżacy w swoich działaniach.

Henryk zmarł niespodziewanie zimą 1392/1393 w Łucku, a według niektórych źródeł mógł zostać otruty przez żądną władzy żonę. Nie doczekał się potomstwa, a po śmierci został pochowany w katedrze płockiej.

Wydarzenia związane z Henrykiem Mazowieckim zainspirowały Williama Szekspira do napisania komedii Opowieść zimowa.