„`html
BTR-40
BTR-40 (ros. Бронетранспортер БТР-40) to radziecki kołowy transporter opancerzony o napędzie 4×4, opracowany przez Fabrykę Samochodów im. W. Mołotowa (GAZ) w Gorki. Jego projekt rozpoczęto w 1947 roku jako następcę samochodu pancernego BA-64B. Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1948 roku i trwała do 1960 roku, z niektórymi wersjami produkowanymi aż do 1969 roku.
Specyfikacja
- Typ pojazdu: transporter opancerzony
- Załoga: 2 członków + 8 żołnierzy
- Silnik: 6-cylindrowy GAZ-40 o mocy 80 KM
- Prędkość maksymalna: 80 km/h
- Zasięg: 430 km po drodze, 385 km w terenie
- Masa: 4300 kg
- Uzbrojenie: 1 karabin maszynowy SGMB kal. 7,62 mm
Wersje produkcyjne
- BTR-40: podstawowa wersja, dostępna w wariantach uzbrojonych i nieuzbrojonych.
- BTR-40A: wprowadzono zmiany w pancerzu oraz uzbrojenie w karabiny kal. 14,5 mm.
- BTR-40W: wyposażony w koła o regulowanym ciśnieniu.
- BTR-40B: wersja przystosowana do działań w strefach skażonych.
- BTR-40ŻD: dostosowana do jazdy po torach kolejowych.
- Typ 55: produkowana na licencji w Chinach.
Służba
BTR-40 był wykorzystywany w Armii Radzieckiej oraz przez inne państwa bloku wschodniego, w tym Polskę, aż do lat 70. XX wieku. Transportery były eksportowane do krajów arabskich i afrykańskich. Ostatnie egzemplarze wycofano z uzbrojenia Armii Rosyjskiej w 1993 roku.
W 2010 roku w niektórych krajach, takich jak Afganistan, Wietnam i Izrael, BTR-40 wciąż pozostawał w użyciu, choćby formalnym.
Muzea
- Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
- Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej
- Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
- Muzeum Historii i Uzbrojenia w Opolu
Linki zewnętrzne
„`
