Uirapuru – Brazylijski Uniwersalny Karabin Maszynowy
Uirapuru to brazylijski uniwersalny karabin maszynowy, którego historia sięga lat 60. XX wieku, kiedy to armia brazylijska przyjęła do uzbrojenia belgijski karabin FN MAG. W 1969 roku, zespół konstrukcyjny z Instituto Militar de Engenharia rozpoczął prace nad własnym modelem, nazywanym nieoficjalnie Maria Bonita.
Problemy i Rozwój
Wczesne prototypy zmagały się z poważnymi wadami, takimi jak spadek szybkostrzelności po wystrzeleniu około 300 pocisków oraz częste zacięcia spowodowane niedostatecznym zbijaniem spłonek. W 1972 roku do projektu dołączył zespół z brazylijskiego koncernu zbrojeniowego, ale nie udało się rozwiązać problemów. Dopiero w 1976 roku Olympio Vieira de Mello zaprezentował gruntownie przeprojektowany prototyp.
W 1977 roku Instituto de Pesquisa e Desenvolvimento podpisał umowę z firmą Makanika Industria e Comercia Ltda na wykonanie dwóch prototypów, które otrzymały nazwę Uirapuru, nawiązując do ptaka z brazylijskiej dżungli. Na początku lat 80. rozpoczęto produkcję Uirapuru dla brazylijskiej armii. Pomimo planów, Uirapuru nie zastąpił całkowicie FN MAG, a oba karabiny są używane równolegle.
Uirapuru jest również produkowany w wersji czołgowego karabinu maszynowego, pozbawionej kolby i wyposażonej w elektrospust.
Opis Konstrukcji
Uniwersalny karabin maszynowy Uirapuru działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Główne cechy konstrukcji to:
- Ryglowanie ryglem wahliwym.
- Mechanizm spustowy umożliwiający tylko ogień ciągły.
- Zasilanie taśmowe (standardowa taśma rozsypna NATO).
- Szybkowymienna lufa zakończona urządzeniem wylotowym pełniącym rolę tłumika płomieni i hamulca wylotowego.
- Przyrządy celownicze: muszka regulowana (na przedniej części komory zamkowej) oraz nastawny celownik o zakresach 200-600 m i 800-1400 m.
