Karta Zbliżeniowa
Karta zbliżeniowa, znana również jako karta bezstykowa, to plastikowy nośnik o formacie karty płatniczej, wyposażony w mikroprocesor, pamięć i antenę. Technologia ta zadebiutowała w Polsce w 2008 roku, a do 2013 roku nasz kraj stał się liderem w Europie pod względem jej wdrażania, osiągając ponad 16 milionów kart. Obecnie około 70% transakcji kartami realizowanych jest w formie zbliżeniowej.
Karty zbliżeniowe, dzięki komunikacji bezprzewodowej, są łatwe w użyciu, eliminując potrzebę przesuwania ich przez czytnik. Dodatkowo, ich konstrukcja sprawia, że są bardziej trwałe niż tradycyjne karty magnetyczne lub chipowe.
Standardy Techniczne
Budowa kart zbliżeniowych opiera się na standardach ISO/IEC 14443 oraz ISO/IEC 15693. Jednym z początkowych standardów, wciąż używanych, jest UNIQUE, działający w częstotliwości 125 kHz, głównie w systemach domofonowych i pilotach do bram. Z biegiem czasu, karty Mifare zyskały na popularności, oferując dodatkową pamięć z dostępem zabezpieczonym kluczem.
Coraz większe zainteresowanie wzbudzają również pasywne karty dalekiego zasięgu działające w częstotliwości 860-960 MHz (UHF), które pozwalają na odczyt z kilku metrów, nie wymagając dodatkowego zasilania. Stosowane są one głównie w logistyce oraz identyfikacji towarów.
Zastosowanie Kart Zbliżeniowych
Karty zbliżeniowe znajdują szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym:
- Nośniki biletów komunikacji miejskiej (karty miejskie)
- Elektroniczne legitymacje studenckie
- Elektroniczne karty biblioteczne i parkingowe
- Elektroniczne portmonetki (np. do płatności za parking)
- Identyfikatory i przepustki (np. dla pracowników i kibiców)
- Elementy systemów bezpieczeństwa (alarmy, zabezpieczenia drzwiowe)
Ze względu na różnorodność zastosowań oraz pojemność kart zbliżeniowych, mogą one pełnić jednocześnie kilka funkcji, co czyni je wszechstronnym narzędziem w codziennym użytkowaniu.
