Peter Jackson
Peter Jackson (3 lipca 1861 – 13 lipca 1901) znany jako Black Prince, był czarnoskórym bokserem wagi ciężkiej, który nigdy nie miał szansy na walkę o mistrzostwo świata z powodu barier rasowych. Urodził się w Christiansted na Duńskich Wyspach Dziewiczych, a swoją karierę pięściarską rozpoczął w Australii, prawdopodobnie w 1882 roku.
Kariera sportowa
W 1886 roku zdobył tytuł mistrza Australii wagi ciężkiej, pokonując Toma Leedsa przez nokaut w 30. rundzie. Jackson walczył również w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, odnosząc zwycięstwa nad takimi bokserami jak Peter Maher i Jem Smith. Mistrz świata John L. Sullivan odmówił mu walki, a przyszły mistrz Jim Corbett zremisował z nim 21 maja 1891 po 61 rundach.
Jackson zdobył mistrzostwo Imperium Brytyjskiego 30 maja 1892 roku w Londynie, pokonując Franka Slavina przez nokaut w 10. rundzie, mimo że doznał kontuzji. Po tej walce stoczył rzadziej, a jego ostatnie dwie walki w 1898 i 1899 zakończyły się porażkami. W ciągu swojej kariery odniósł 47 zwycięstw, z czego 32 przez nokaut.
Bilans walk zawodowych
- Zwycięstwa: 47 (32 przez nokaut)
- Remisy: 5
- Porażki: 3
- No decision: 36
- Pokazówki: 83
Jackson jest uważany za jednego z najwybitniejszych bokserów końca XIX wieku, jednak jego kolor skóry uniemożliwił mu walkę o tytuł zawodowego mistrza świata. Zmarł na gruźlicę w wieku czterdziestu lat. W 1990 roku został wprowadzony do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.
Podsumowanie
Peter Jackson był pionierem w boksie, którego osiągnięcia zostały naznaczone barierami rasowymi. Jego kariera, mimo trudności, pozostaje inspiracją dla wielu sportowców.
