Erich von Falkenhayn

Erich Georg Alexander Sebastien von Falkenhayn (1861-1922) był pruskim generałem piechoty, który w latach 1914-1916 pełnił funkcję szefa sztabu generalnego i naczelnym dowódcą armii niemieckiej. Urodził się 11 września 1861 roku w Białochowie, a zmarł 8 kwietnia 1922 w Poczdamie.

Kariera wojskowa

Falkenhayn rozpoczął swoją karierę wojskową w 92 Pułku Piechoty, gdzie od 1903 roku pełnił różne stanowiska. W 1905 roku awansowano go na podpułkownika, a trzy lata później na pułkownika. W 1912 roku otrzymał stopień generała majora, a w 1913 roku został ministrem wojny w stopniu generała porucznika.

W 1914 roku, po dymisji Helmutha von Moltke, Falkenhayn został nowym szefem sztabu generalnego. W styczniu 1915 roku został odwołany z pozycji ministra wojny. Następnie dowodził operacjami przeciwko Rumunii, gdzie odniósł znaczące sukcesy, zdobywając Bukareszt. W 1917 roku został wysłany do Turcji jako naczelny dowódca niemiecko-tureckich sił zbrojnych.

Pomimo początkowych planów ofensywnych, operacje w regionie Bagdadu nie powiodły się, a Falkenhayn został odwołany w lutym 1918 roku. W czerwcu 1917 roku awansowano go na marszałka polnego armii osmańskiej.