10 Dywizja Górska
10 Dywizja Górska (ang. 10th Mountain Division) to jednostka Armii Stanów Zjednoczonych, która odegrała istotną rolę w II wojnie światowej oraz w wielu konfliktach zbrojnych po jej zakończeniu. Obecnie jej dowództwo i trzy brygady stacjonują w Fort Drum w Nowym Jorku, a czwarta brygada znajduje się w Fort Polk w Luizjanie.
Historia
II wojna światowa
Dywizja została utworzona 13 lipca 1943 roku w Camp Hale w Kolorado, na bazie 87 Pułku Piechoty Górskiej. W 1944 roku dywizja była intensywnie szkolona w trudnych warunkach górskich. Jej stworzenie zainspirowane było doświadczeniami z wojny między ZSRR a Finlandią, co skłoniło Charlesa Minota Dole’a do lobbingu na rzecz powołania jednostek narciarskich.
10 Dywizja Górska wzięła udział w walkach we Włoszech od stycznia 1945 roku, gdzie zdobywała trudne do obrony pozycje niemieckie w Apeninach. W kwietniu 1945 roku przełamała niemieckie linie obrony i dotarła do doliny Padu. Kampania ta zakończyła się stratą 992 żołnierzy oraz 4154 rannych.
Lata powojenne
Po wojnie dywizja została reaktywowana 1 lipca 1948 roku w Fort Riley jako jednostka szkolna. W latach 1948–1953 przeszło przez nią 123 000 rekrutów. W 1954 roku dywizja została zreorganizowana i przeniesiona do Niemiec, gdzie istniała do 1958 roku, kiedy to została rozformowana.
Dywizja została ponownie reaktywowana 13 lutego 1985 roku jako 10 Lekka Dywizja Piechoty, stacjonując w Fort Drum. Brała udział w różnych konfliktach, w tym w Haiti, Somalii, Bośni, Afganistanie oraz Iraku.
Podsumowanie
10 Dywizja Górska to jednostka o bogatej historii, która odgrywała kluczową rolę w wielu konflikcie. Jej unikalne wyszkolenie i doświadczenie w walkach górskich uczyniły ją wyjątkowym elementem sił zbrojnych USA.
