Topór z Wandsbek
Topór z Wandsbek to powieść autorstwa niemieckiego pisarza Arnolda Zweiga, osadzona w Hamburgu w 1937 roku. Utwór ma wyraźny antynazistowski wydźwięk, inspirowany notatką prasową o samobójstwie kata w III Rzeszy, którą autor przeczytał w 1938 roku podczas pobytu w Palestynie.
Fabuła
Głównym bohaterem jest Albert Teetjen, rzeźnik i zaangażowany członek NSDAP, którego zakład stoi na skraju bankructwa z powodu konkurencji. Jego żona, Stina, namawia go do skontaktowania się z dawnym kolegą wojskowym, Hansem Footh, bogatym armatorzem, w celu uzyskania pomocy finansowej.
W międzyczasie Adolf Hitler wstrzymuje swoją wizytę w Hamburgu do czasu wykonania wyroku śmierci na czterech komunistach. Mistrz topora z Magdeburga, odpowiedzialny za egzekucje, jest poważnie chory, a dyrektor więzienia, Henryk Koldewey, stara się opóźnić wykonanie wyroku. Wsparcie w jego działaniach znajduje u lekarki Kaete Neumeier oraz córki dyrektora, Annette Koldewey, która zna jednego ze skazańców, Frydka Timmego.
Propozycja i konsekwencje
Footh proponuje Teetjenowi zastąpienie kata z Magdeburga, co pozwoliłoby mu zarobić potrzebne pieniądze. Albert przyjmuje ofertę, ale po wykonaniu wyroku, dr Neumeier i Annette postanawiają zemścić się na Teetjenie, zmuszając go oraz jego żonę do popełnienia samobójstwa. Społeczeństwo Hamburga reaguje na tę sytuację wrogością, bojkotując interesy Teetjena.
Tematyka
Powieść ukazuje złożoność życia pod rządami nazistów, przybliżając nie tylko losy jednostek, ale i szerszy kontekst społeczny tamtego okresu.
Kategoria: Niemieckie powieści, powieści z 1947 roku.
