TKS-D – Prototyp Działa Samobieżnego
TKS-D to polski prototyp działa samobieżnego, zaprojektowanego jako niszczyciel czołgów przed II wojną światową. Stworzony został przez Biuro Badań Technicznych Broni Pancernych w lutym 1936 roku, z zamiarem przewożenia armaty przeciwpancernej Bofors kal. 37 mm oraz umożliwienia prowadzenia ognia z tego działa.
Specyfikacja Techniczna
- Typ pojazdu: działo samobieżne
- Załoga: 4 osoby
- Data prototypu: 1937
- Silnik: benzynowy Polski Fiat 122B o mocy 46 KM
- Pancerz: przód, boki i tył 4-6 mm, od góry nieopancerzony
- Wymiary: długość 3 m, szerokość 1,8 m, wysokość 1,58 m
- Masa: 2,75 t
- Prędkość: 40 km/h
- Zasięg: 180 km na szosie, 110 km w terenie
- Uzbrojenie: armata ppanc. wz. 36 kal. 37 mm
Historia i Użytkowanie
Prace nad pojazdem prowadził zespół inżyniera R. Gundlacha, a konstrukcję oparto na podwoziu ciągnika artyleryjskiego C2P. W kwietniu 1937 roku ukończono budowę dwóch prototypów, które następnie wzięły udział w kampanii wrześniowej jako część Dywizjonu Rozpoznawczego 10 Brygady Kawalerii (zmotoryzowanej). Oba wozy zostały zniszczone podczas walk, co potwierdzają relacje oficerów dywizjonu.
TKS-D, mimo krótkiej służby, stanowił przykład polskiego zaawansowania technicznego w dziedzinie broni pancernej w okresie przedwojennym.
