Bitwa u źródła Cresson
Bitwa miała miejsce 1 maja 1187 roku między wojskami Ajjubidów, dowodzonymi przez Keukburiego, a krzyżowcami pod przywództwem mistrzów templariuszy i joannitów: Gerarda de Ridefort oraz Rogera de Moulins.
Przyczyny i kontekst
Delegacja, w skład której wchodzili arcybiskup Tyru oraz mistrzowie joannitów i templariuszy, miała na celu pojednanie hrabiego Trypolisu Rajmunda III z nowym królem Gwidonem z Jerozolimy. W tym czasie muzułmański oddział, mając zgodę hrabiego, przeszedł przez jego ziemie na rekonesans w okolicach Akki. Na wieść o ich obecności, Gerard de Ridefort postanowił wyruszyć przeciwko nim, wzywając do pomocy oddział templariuszy dowodzony przez marszałka Jakuba de Mailly.
Siły stron
Frankowie dysponowali 140 rycerzami:
- 90 templariuszy
- 10 joannitów
- 40 rycerzy świeckich
Dodatkowo mieli około 400 piechurów i turkopoli. Muzułmańskie siły wynosiły około 700 żołnierzy, chociaż niektórzy kronikarze podają liczby znacznie wyższe.
Przebieg bitwy
Krzyżowcy zaatakowali pierwsi, jednak ich piechota pozostała z tyłu. Mimo zaskoczenia, muzułmanie przetrwali atak i przeszli do kontruderzenia. Walka była zaciekła, ale przewaga liczebna muzułmanów zadecydowała o wyniku starcia. Po pokonaniu jazdy, muzułmanie szybko rozbili pozostałe siły piechoty krzyżowców. Bitwa trwała zaledwie kilkanaście minut, a zwycięscy wzięli do niewoli mieszkańców Nazaretu i wycofali się za Jordan.
Skutki bitwy
Z oddziału frankijskiego ocalało jedynie trzech rycerzy, w tym Gerard de Ridefort. Zginęli wielki mistrz joannitów oraz marszałek de Mailly, który został pokonany przez strzały muzułmańskie. Straty po stronie Ajjubidów nie są znane.
Bitwa u źródła Cresson była zapowiedzią nadchodzącej klęski Królestwa Jerozolimskiego, pozbawiając je doświadczonych rycerzy, którzy mogli stanowić wsparcie w walce z Saladynem.
