Józef Wróbel – Życiorys
Józef Wróbel, ksiądz pallotyn, teolog, pisarz i tłumacz, urodził się 15 września 1906 roku w Wieprzu, a zmarł 3 kwietnia 1971 roku w Warszawie. W 1924 roku wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (pallotyni).
Studia filozoficzne rozpoczął w Wadowicach, a następnie ukończył na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie zdobył stopień doktora filozofii i teologii w 1932 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 lipca 1931 roku z rąk kardynała Francesca Marchettiego Selvaggianiego.
Po powrocie do Polski został wykładowcą w Sucharach oraz Ołtarzewie, gdzie pracował przez 39 lat. W czasie II wojny światowej był przełożonym w Wadowicach. Po wojnie kontynuował działalność w Warszawie i w pallotyńskim Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie, pełniąc funkcję rektora w latach 1954–1957 i 1966–1969. Był także ekonoma prowincjalnym oraz członkiem Zarządu Polskiej Prowincji Stowarzyszenia przez 22 lata.
Działalność literacka
Józef Wróbel był znany z licznych tłumaczeń pism św. Wincentego Pallottiego z języków włoskiego i łaciny na polski. Do jego ważniejszych publikacji należą:
- Pod korcem. Życiorys ks. Józefa Kosibowicza (pod pseudonimem x. Ignacy Podgórski), Ołtarzew 1947, Poznań 2005.
- Św. Wincenty Pallotti, apostoł i mistyk.
- Apostoł w rodzinnym gronie Apostołów.
- Święty Założyciel przypomina.
- Zjednoczenie Apostolstwa Powszechnego.
Współpracował również z żeńskimi zgromadzeniami zakonnymi, pomagając im w redagowaniu nowych reguł i ustaw po Soborze Watykańskim II.
Podsumowanie
Józef Wróbel był wpływową postacią w polskim Kościele katolickim, łącząc działalność duszpasterską z literacką i translacyjną. Jego prace i tłumaczenia miały znaczący wpływ na rozwój duchowości pallotyńskiej w Polsce.
