Leon Bokiewicz – Życie i Działalność
Leon Bokiewicz (1820-1879) był polskim lekarzem i etnografem, urodzonym w Chełmie. Po ukończeniu gimnazjum w Lublinie, z powodu ograniczonego dostępu do szkolnictwa wyższego dla Polaków, podjął studia medyczne w Moskwie. Po ich zakończeniu wrócił do kraju w 1847 roku i rozpoczął praktykę w Kraśniku Lubelskim.
Bokiewicz ożenił się z Florentyną Trzeszkiewicz, z którą miał kilkoro dzieci. W 1854 roku został lekarzem dworskim hrabiego Andrzeja Zamoyskiego, właściciela dóbr jadowskich. Jako pozytywista i społecznik, skupił się na poprawie zdrowotności wśród lokalnych chłopów, często wspierając ubogich finansowo.
Publikacje i Działalność Etnograficzna
Jego zainteresowania zdrowotne zaowocowały publikacją „Higiena popularna, czyli nauka zachowania zdrowia dla ludu wiejskiego” w 1861 roku, wznowioną w 1870 roku. Publikował również artykuły naukowe, m.in. na temat plagi zimnicy w rejonie Liwca i Bugu w 1855 roku.
W 1872 roku wydał „Opis powiatu radzymińskiego pod względem topograficzno-historycznym, statystycznym, higienicznym i lekarskim”, który przedstawiał fizjograficzny obraz powiatu radzymińskiego (dzisiejszy Wołomin). Publikacja zawierała analizy życia codziennego mieszkańców, w tym chłopów, ludności małomiasteczkowej, żydowskiej i niemieckich kolonistów.
Śmierć i Pamięć
Leon Bokiewicz zmarł 6 grudnia 1879 roku w Jadowie, gdzie został pochowany na lokalnym cmentarzu.
Linki zewnętrzne
Leon Bokiewicz pozostaje ważną postacią w historii medycyny i etnografii w Polsce, z jego wkładem w poprawę zdrowotności lokalnych społeczności oraz badania nad kulturą regionu.
