Henryk Władysław Niedźwiedzki (6 kwietnia 1933 – 9 lutego 2018) był wybitnym polskim bokserem i medalistą olimpijskim.
Życiorys
Niedźwiedzki uczestniczył w dwóch Igrzyskach Olimpijskich. W 1952 roku w Helsinkach odpadł w drugiej rundzie, przegrywając z późniejszym mistrzem olimpijskim Penttim Hämäläinenem w wadze koguciej. W 1956 roku w Melbourne zdobył brązowy medal w wadze piórkowej, przegrywając z Władimirem Safronowem, który również został mistrzem olimpijskim.
Wziął udział w Mistrzostwach Europy w Berlinie Zach. 1955 w wadze lekkiej, jednak bez sukcesu. W 1956 roku zdobył tytuł mistrza Polski w wadze lekkopółśredniej, a także był dwukrotnym wicemistrzem Polski: w 1953 roku w wadze piórkowej oraz w 1955 roku w wadze lekkopółśredniej. Reprezentował kluby Związkowiec Bydgoszcz, Brda Bydgoszcz oraz Legię Warszawa, aktywnie walcząc w latach 1949–1959.
Niedźwiedzki stoczył 220 walk, z których 199 wygrał, 4 zremisował i 17 przegrał. W barwach reprezentacji Polski wystąpił 16 razy, odnosząc 15 zwycięstw.
Po zakończeniu kariery sportowej w 1960 roku, został trenerem w Legii Warszawa. W 2004 roku otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy za swoje osiągnięcia w boksie.
Niedźwiedzki zmarł 9 lutego 2018 roku.
Osiągnięcia
- Brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Melbourne 1956
- Mistrz Polski w wadze lekkopółśredniej (1956)
- Dwukrotny wicemistrz Polski (1953, 1955)
- Laureat Nagrody im. Aleksandra Rekszy (2004)
Linki zewnętrzne
- Category:Henryk Niedźwiedzki
Henryk Niedźwiedzki pozostaje znaczącą postacią w historii polskiego boksu, zarówno jako zawodnik, jak i trener.
