„`html
Cezaria Anna Baudouin de Courtenay-Ehrenkreutz-Jędrzejewiczowa
Cezaria Anna Baudouin de Courtenay-Ehrenkreutz-Jędrzejewiczowa (2 sierpnia 1885 – 28 lutego 1967) była polską etnolog, pierwszą kobietą w historii polskiej akademii, która objęła stanowisko rektora. Była również żoną premiera II RP, Janusza Jędrzejewicza. Urodziła się w Dorpacie (obecnie Tartu) jako córka językoznawcy Jana Niecisława Baudouina de Courtenay.
Życie prywatne
Dzieciństwo Cezarii spędziło w Dorpacie, a edukację rozpoczęła w Krakowie w wieku 13 lat. Po przeprowadzce do Petersburga studiowała na Wyższych Kursach Żeńskich oraz na Uniwersytecie Petersburskim. W 1910 roku poślubiła Maxa Vasmera, lecz ich małżeństwo zakończyło się po trzech latach. Od 1916 roku była żoną Stefana Ehrenkreutza, z którym miała troje dzieci. Po wybuchu II wojny światowej ewakuowała się do Palestyny, a w 1947 roku osiedliła się w Wielkiej Brytanii.
Kariera akademicka
- 1924–1934: Profesor nadzwyczajny etnologii na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.
- 1934–1939: Profesor etnologii na Uniwersytecie Warszawskim.
- 1941–1945: Pracowała w Biurze Studiów Bliskiego i Środkowego Wschodu w Jerozolimie.
- 1945–1947: Instytut Naukowy w Jerozolimie.
- 1958–1967: Rektor Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie.
Publikacje
Książki
- Święta Cecylia. Przyczynek do genezy apokryfów (1922)
- Ze studiów nad obrzędami weselnymi ludu polskiego (1929)
- Łańcuch tradycji. Teksty wybrane (2005)
Artykuły
- 1923: Materiał naukowy i przedmiot etnologii, „Lud”
- 1933: Zakład Etnologii Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i jego zadania, „Balticoslavica”
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1929)
- Złoty Krzyż Zasługi (1939)
Upamiętnienie
Cezaria Jędrzejewiczowa jest bohaterką wystawy „Etnografki, antropolożki, profesorki” w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie. Jej teksty znalazły się w publikacji Żywe ogniwa. Wybór tekstów polskich etnografek (1888–1939).
„`
