Ludwik Chałubiński
Ludwik Chałubiński, urodzony 2 lub 20 sierpnia 1860 roku w Warszawie, był wybitnym polskim taternikiem i działaczem turystycznym. Zmarł 17 kwietnia 1933 roku w Zakopanem, gdzie został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku.
Osiągnięcia alpinistyczne
Chałubiński w 1877 roku, wraz z Wojciechem Rojem i Maciejem Sieczką, dokonał pierwszego wejścia na Mięguszowiecki Szczyt. Do jego ważniejszych osiągnięć należą:
- pierwsze znane wejście na Młynarza (około 1885),
- drugie wejście na Baranie Rogi (1884),
- trzecie wejście na Durny Szczyt (1881).
W latach 1884–1885 Chałubiński wspinał się również w Alpach, zdobywając m.in. Aletschhorn (wraz z Karolem Potkańskim) oraz Großglockner. Był członkiem honorowym sekcji turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego.
Rodzina
Jego córka, Aniela Chałubińska, zasłynęła jako geograf i geolog, natomiast syn, Stefan, był nauczycielem, taternikiem oraz przewodnikiem tatrzańskim I klasy. Stefan pełnił także rolę instruktora narciarstwa i ratownika w TOPR, a także był członkiem honorowym Koła Przewodników Tatrzańskich w Zakopanem.
Podsumowanie
Ludwik Chałubiński pozostawił trwały ślad w polskim taternictwie oraz działalności turystycznej, a jego osiągnięcia są nadal doceniane przez miłośników gór.
