Mucha domowa (Musca domestica) to powszechny owad występujący na całym świecie.
Budowa ciała
Mucha domowa ma długość do 7,5 mm. Samice są większe od samców. Ciemnoszary tułów ma podłużne paski, a odwłok jest szarożółty, jaśniejszy od spodu. Odnóża zakończone są pazurkami. Owady te posiadają aparat gębowy przystosowany do zlizywania pokarmu płynnego lub stałego, który jest najpierw rozpuszczany enzymami śliny. Oczy muchy, w kolorze złoto-czerwono-brunatnym, zapewniają 360° pole widzenia. Tchawki pełnią funkcję narządów oddechowych. Mucha porusza się wolno, osiągając prędkość do 8 km/h i uderzając skrzydłami około 200 razy na sekundę.
Długość życia
Średnia długość życia muchy domowej wynosi około 4 tygodni, jednak może przezimować w stanie anabiozy w pomieszczeniach. Tylko niewielka część populacji przetrwa zimę, gdyż jesienią jest narażona na grzybicę.
Pokarm
Dorosłe muchy żywią się substancjami płynnymi, podczas gdy pokarmy stałe są spożywane po ich rozpuszczeniu przez ślinę.
Rozród
Muchy osiągają dojrzałość płciową w ciągu dziewięciu dni. Samice składają jaja (2,5 mm) do kału, zwłaszcza świńskiego, przez 2–5 dni, składając jednorazowo około 100 jaj. W ciągu życia mogą złożyć od 600 do 2000 jaj. W 1 kg świńskiego nawozu może rozwijać się nawet 15 000 larw. Po 24 godzinach wylęgają się larwy, które żywią się płynami. Ich rozwój trwa od kilku dni do dwóch miesięcy, a po przepoczwarczeniu, które trwa około 10 dni, pojawiają się dorosłe osobniki.
Zagrożenia
Mucha domowa przenosi mikroorganizmy, stanowiąc zagrożenie epidemiologiczne. Na jej ciele może znajdować się do 6 milionów mikroorganizmów, a w jelicie nawet do 30 milionów. Patogeny, które mogą być przenoszone, to m.in. dur brzuszny, paratyfus, dyzenteria, cholera, gruźlica, polio, salmonelloza oraz wąglik.
Tryb życia
Muchy są aktywne w ciągu dnia, preferując ciepłe i nasłonecznione miejsca. W nocy lub chłodne dni odpoczywają w budynkach, wybierając podłogi, ściany i sufity, a na zewnątrz – rośliny, ziemię, płoty czy inne obiekty. Zazwyczaj ukrywają się w rogach i na krawędziach, blisko źródła pożywienia, na wysokości 150–450 cm od podłoża.
Występowanie
Mucha domowa jest owadem kosmopolitycznym, pierwotnie występującym w strefie umiarkowanej. Dzięki działalności człowieka dotarła również do obszarów tropikalnych, w tym do Australii w 1780 roku.
