Order Zbawiciela

Order Zbawiciela (gr. Τάγμα του Σωτήρος, Tagma tu Soteros) jest najstarszym i najwyższym odznaczeniem greckim, ustanowionym 3 lipca 1829 roku. Po raz pierwszy nadano go w 1833 roku przez Ottona I, pierwszego króla Hellenów z dynastii Wittelsbachów. Nazwa orderu nawiązuje do przekonania, że Grecja odrodziła się dzięki boskiej pomocy.

Order składa się z pięciu klas i jest przyznawany obywatelom greckim oraz wybitnym cudzoziemcom za zasługi dla kraju, zarówno w czasie wojny, jak i pokoju.

Opis odznaki

Krzyż orderu ma formę złotego, emaliowanego na biało krzyża maltańskiego, ozdobionego zielonym wieńcem dębowo-wawrzynowym. W centralnym medalionie awersu znajduje się portret Zbawiciela, otoczony napisem E dexia soy cheir, Kyrie, dedoxastai en ischyi („Twa prawa dłoń, Panie, wysławiona została mocą”). Na rewersie umieszczono biały grecki krzyż z napisem E en Argei D’ Ethnike ton Ellenon syneleysis – 1829, wskazującym na datę ustanowienia orderu.

Gwiazda orderu (I i II klasa) to ośmiopromienna srebrna gwiazda, na której znajduje się awers krzyża. Order nosi się na jasnoniebieskiej wstążce z dwoma białymi paskami po bokach. Do 1973 roku order zawieszany był na złotej koronie królewskiej, obecnie na emaliowanym wizerunku wieńca laurowego.