Henryk Dzido (ur. 4 stycznia 1941, zm. 7 października 2018) – polski adwokat i polityk, senator V kadencji.
Życiorys
Wykształcenie i praca zawodowa
Henryk Dzido ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w 1964 roku. Pracował w prokuraturze w Wołominie, a następnie w Najwyższej Izbie Kontroli, gdzie był zatrudniony od 1970 do 1981 roku. Od 1981 roku prowadził kancelarię adwokacką w Warszawie.
Działalność polityczna
W 1998 roku Dzido przystąpił do Samoobrony Rzeczpospolitej Polskiej. Był pełnomocnikiem wyborczym Andrzeja Leppera w wyborach prezydenckich w 2000 roku oraz w wyborach w 2001 roku, gdzie zdobył mandat senatora z okręgu piotrkowskiego. W Senacie pracował w Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Spraw Unii Europejskiej, przewodniczył Kołu Senatorów Samoobrony RP oraz był wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego.
W 2002 roku bez powodzenia kandydował na prezydenta Warszawy, zdobywając 1,75% głosów. W 2005 roku również nie udało mu się uzyskać reelekcji w Senacie. W 2006 roku odszedł z Samoobrony RP i współtworzył Samoobronę Ruch Społeczny, gdzie objął funkcję przewodniczącego. W 2007 roku został jednym z liderów Samoobrony Odrodzenie, która została reaktywowana w 2013 roku, a Dzido ponownie został jej przewodniczącym.
Życie prywatne
Henryk Dzido był synem Kazimierza i Antoniny. Miał córkę Monikę.
Podsumowanie
Henryk Dzido był znaczącą postacią w polskiej polityce oraz prawie, aktywnie działając w Samoobronie i pełniąc różne funkcje w Senacie. Jego kariera zawodowa obejmowała pracę w prokuraturze i kancelarii adwokackiej, a jego wkład w działalność polityczną był istotny w kontekście zmian w Polsce na początku XXI wieku.
