Masaccio – Malarz Renesansu
Masaccio, właściwie Tommaso di Ser Giovanni di Simone, to włoski malarz quattrocenta, urodzony 21 grudnia 1401 w San Giovanni Valdarno, zmarły w 1428 w Rzymie. Uznawany jest za jednego z pierwszych artystów, którzy w sposób przekonujący przedstawili anatomię ludzkiego ciała. Wraz z architektem Filippem Brunelleschim i rzeźbiarzem Donatellem, Masaccio stał się pionierem renesansowego stylu, odrzucając gotyk na rzecz sztuki antycznej. Jego prace cechuje nie tylko dbałość o detale, ale również umiejętne przedstawienie iluzji trójwymiarowości.
Dzieła
Przetrwały tylko cztery dzieła Masaccia, które można przypisać mu bez wątpliwości, a wiele innych również mu się przypisuje, wszystkie o tematyce religijnej. Jego twórczość miała ogromny wpływ na późniejszą sztukę florencką.
- Trójca Święta (1425-1428) – fresk w kościele Santa Maria Novella we Florencji, gdzie po raz pierwszy w pełni zastosowano prawidłową perspektywę.
- Freski w Kaplicy Brancaccich (1426-1427) – współpraca z Masolinem, w tym dzieła takie jak Wygnanie z raju i Grosz czynszowy, gdzie Masaccio wprowadził efekty światłocieniowe z precyzyjnie określonym źródłem światła.
Wpływ na Sztukę
Giorgio Vasari zauważył, że kaplica Brancaccich była miejscem nauki dla wielu artystów, którzy dzięki Masacciowi stali się znani i uznawani, w tym Fra Angelico, Sandro Botticelli i Michał Anioł.
Wybrane Dzieła
- Madonna z Dzieciątkiem i św. Anną – 1424, Galeria Uffizi, Florencja
- Ukrzyżowanie – 1426, Museo di Capodimonte, Neapol
- Chrzest neofitów – 1425-1427
- Wygnanie z Raju – 1425-1427
Podsumowanie
Masaccio, jako kluczowa postać renesansu, wprowadził nowatorskie techniki malarskie, które wpłynęły na rozwój sztuki w Florencji i poza nią. Jego umiejętność przedstawiania przestrzeni i anatomii ludzkiej była rewolucyjna i stanowi fundament dla późniejszych artystów.
