Kastor i Polluks w mitologii rzymskiej
Kastor i Polluks, znani również jako Kastorowie, to postacie z mitologii rzymskiej, zlatynizowane imiona Dioskurów, Kastora i Polideukesa. Mimo że ich pochodzenie jest obce, w Rzymie uznawano ich niemal za bóstwa rodzime.
Rola w bitwie
Kastorowie mieli wspierać Rzymian w bitwie koło jeziora Regillus, gdzie walczyli przeciw Latynom, sprzymierzonym z wygnanym Tarkwiniuszem Pysznym. Ich nagłe pojawienie się jako młodzieńców na białych rumakach było interpretowane jako znak boskiej pomocy, co przyczyniło się do ich czci jako patronów jazdy rzymskiej.
Patroni żeglarzy
Inne podanie przypisuje im rolę bóstw morskich oraz patronów żeglarzy. Według legendy, podczas burzy uratowali statek przed zatonięciem, a ich obecność była sygnalizowana przez ogniki płonące nad ich głowami.
W literaturze
Adam Mickiewicz w swoim dziele „Pan Tadeusz” porównywał Kastora i Polluksa do prastarych słowiańskich bóstw, nazywając ich Lele i Polele. W epoce hellenistycznej hymn poświęcony Dioskurom napisał Teokryt z Syrakuz.
Podsumowanie
- Kastorowie to rzymskie bóstwa zlatynizowane z Dioskurów.
- Mieli wspierać Rzymian w bitwie koło jeziora Regillus.
- Uznawani byli za patronów jazdy oraz żeglarzy.
- Ich obecność symbolizowano ognikami płonącymi nad głowami.
- W literaturze porównywani do słowiańskich bóstw przez Mickiewicza.
