Monochrome Display Adapter (MDA)
Monochrome Display Adapter (MDA), znany również jako Monochrome Display and Printer Adapter (MDPA), to monochromatyczna karta graficzna opracowana przez IBM w 1981 roku. Standard ten umożliwiał wyświetlanie obrazu na monitorach komputerowych w trybie tekstowym, oferując 25 linii po 80 znaków każda.
Karty MDA dysponowały 4 kilobajtami pamięci. Znaki w trybie tekstowym miały rozmiary 9 na 14 pikseli, z których właściwy znak zajmował jedynie 7 na 11 pikseli. Każdy znak mógł być wyświetlany w różnych formach, takich jak: niewidoczny, podkreślony, pogrubiony, negatywny, czy migający. Informacje o formacie znaku były przechowywane w drugim bajcie, co pozwalało na różnorodne formatowanie. Teoretyczna rozdzielczość MDA wynosiła 720×350 pikseli, jednak karta mogła adresować jedynie znaki, a nie pojedyncze piksele, co ograniczało możliwości graficzne do ASCII-Art.
Konkurencyjne rozwiązania
Na rynku oprócz MDA istniały także karty CGA, które obsługiwały grafikę rastrową i były skierowane do bardziej wymagających użytkowników. Innym konkurentem były karty Hercules (HGC), które były zgodne ze standardem MDA, ale oferowały możliwość adresowania pojedynczych pikseli oraz monochromatyczny tryb graficzny o wyższej rozdzielczości – 720×348 pikseli.
Wczesne wersje kart i kolor
Wczesne wersje kart MDA miały teoretyczną możliwość przesyłania sygnałów RGB TTL, co mogłoby pozwolić na uzyskanie ośmiokolorowego wyświetlacza. Jednak brakowało oprogramowania, które mogłoby tę funkcjonalność wykorzystać.
Podłączenie do monitora SVGA
Karty MDPA (MDA) można podłączać do monitorów SVGA za pomocą adapterów, które jednak nie zawsze działają poprawnie. Dostępne są również przemysłowe konwertery sygnału oraz projekty DIY oparte na FPGA, umożliwiające konwersję CGA/EGA na sygnał VGA.
