Lukullus

Lucjusz Licyniusz Lukullus

Lucjusz Licyniusz Lukullus (117 p.n.e. – 56 p.n.e.) był rzymskim wodzem i politykiem, znanym z sukcesów w wojnie z Mitrydatesem VI Eupatorem. Pochodził ze znakomitej rodziny plebejskiej i był zwolennikiem stronnictwa optymatów.

Początki kariery

W czasie wojny sprzymierzeńczej był oficerem w armii Sulli, a po jego śmierci został opiekunem dzieci dyktatora. Lukullus pełnił funkcje wojskowe i polityczne, a jego kariera obejmowała m.in. edylat, preturę i namiestnictwo w Afryce.

I wojna z Mitrydatesem

W trakcie I wojny z Mitrydatesem, Lukullus był kwestorem i dowodził siłami morskimi. Po nieudanej misji pozyskania floty w Egipcie, zorganizował niewielką flotę, atakując nieprzyjacielskie wybrzeża i zdobywając kilka wysp. Jego flota odniosła kilka małych zwycięstw, ale nie podjął się większej bitwy z flotą Mitrydatesa.

Kariera polityczna i II wojna z Mitrydatesem

W 74 p.n.e. został konsulem. Jako dowódca armii rzymskiej na Wschodzie, Lukullus zorganizował kampanię przeciwko Mitrydatesowi, odnosząc sukcesy, w tym pokonując jego armię pod Kyzikos. Zorganizował również flotę rzymską, co umożliwiło mu prowadzenie skutecznych działań wojennych.

Reformy i konflikty

Lukullus przeprowadził reformy administracyjne w prowincji Azji, zmniejszając długi mieszkańców i ograniczając lichwę. Jego działania zyskały uznanie ludności, ale naraziły go na konflikt z ekwitami, co doprowadziło do jego odwołania z dowództwa na Wschodzie na rzecz Gnejusza Pompejusza.

Ostatnie lata życia

Po zakończeniu kariery wojskowej, Lukullus prowadził wystawne życie w Rzymie, budując luksusowe rezydencje i organizując niezwykłe uczty. Jego imię stało się synonimem uczty, a on sam zyskał reputację smakosza. Zmarł w 56 p.n.e., pozostawiając po sobie ślad w historii jako wybitny dowódca i polityk.

Bibliografia

• Jaczynowska M. – „Historia starożytnego Rzymu”, PWN, Warszawa 1983, s. 169-170