Kostka – plecak wojskowy Wojska Polskiego
Kostka to nazwa tornistra używanego przez żołnierzy Wojska Polskiego do końca XX wieku. Dzięki usztywnieniom, plecak ten zawsze zachowywał kształt prostopadłościanu, co sprawiło, że zyskał popularność wśród harcerzy, turystów i młodzieży po demobilizacji.
Charakterystyka plecaka kostka
- Klapa główna: zamykana na dwa paski, które należy przełożyć przez metalowe klamry.
- Wnętrze: zabezpieczone przed wypadnięciem ekwipunku systemem dwóch pasków; jeden łączy przednią i tylną ścianę, a dwa materiały spinane są na jeden pasek.
- Kieszenie: trzy kieszenie wewnętrzne, w tym dwie przednie dzielone, które łączą się u dołu oraz jedna w dolnej części plecaka.
- Materiał: boki, klapa i dno z podwójnej warstwy brezentu, reszta z pojedynczej.
- Paski: zakończone metalowymi okuciami zapobiegającymi pruciu.
Historia tornistra kostka
Pierwowzorem kostki był tornister wz. 1925, który był pierwszym polskim plecakiem wojskowym, wzorowanym na niemieckich modelach z I wojny światowej. W późniejszych latach wprowadzono ulepszone wersje, takie jak wz. 1927 i wz. 1933, które były lżejsze i wykonane z lepszych materiałów. Ostatnia wersja charakteryzowała się parcianymi szelkami i pasami. Pomimo planów, w czasie wojny obronnej w 1939 roku używane były wszystkie trzy typy plecaków.
Po II wojnie światowej, Ludowe Wojsko Polskie przyjęło plecaki niemal identyczne z przedwojennymi, różniące się jedynie kolorem i dodatkową kieszonką. Po 1989 roku, plecaki kostka były stopniowo wycofywane na rzecz nowego modelu, plecaka wz. 89.
Bibliografia
- Przepisy ubiorcze żołnierzy Wojska Polskiego, sygn. Mund. 45/71/I, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1971.
