Babaj Wielki
Babaj Wielki (ok. 551-628) był kluczową postacią w Kościele nestoriańskim. Pełnił rolę nieoficjalnego przywódcy, odnawiając asyryjski ruch monastyczny oraz usystematyzowując chrystologię tego Kościoła.
Życie
Babaj urodził się w Bet Ainata w Bet Zabdai w zamożnej rodzinie, co umożliwiło mu edukację w księgach perskich oraz kontynuację nauki w szkole chrześcijańskiej w Nisibisie, prowadzonej przez Abrahama z Bet Rabban. Po śmierci Abrahama w 588 roku, Babaj założył nowy klasztor i szkołę w swojej rodzinnej miejscowości.
W 604 roku został opatem klasztoru Abrahama na Górze Izla. Jego poprzednik, Abraham Wielki, zainicjował reformy monastyczne, które Babaj kontynuował, wprowadzając surowe zasady dotyczące życia mnichów, w tym zakaz związków małżeńskich. W wyniku tych reform doszło do masowego exodusu mnichów, ale Kościół Wschodu pozostał wierny Babajowi.
Po śmierci katolikos-patriarchy Sabriszu I w 604 roku, Babaj był zaangażowany w wybór nowego patriarchy. Król Chosroes II odrzucił kandydatury, co ograniczyło autonomię Kościoła. Babaj, aby obejść królewski zakaz, został mianowany „wizytatorem klasztorów” północy, co pozwoliło mu na kontrolowanie i wzmacnianie dyscypliny w klasztorach.
Babaj i archidiakon Aba zarządzali Kościołem Nestoriańskim przez 17 lat, aż do zamordowania Chosroesa II w 628 roku. Po tym wydarzeniu Babaj odmówił objęcia stanowiska patriarchy i zmarł w celi klasztornej w wieku 75 lub 77 lat.
Podsumowanie
Babaj Wielki odegrał istotną rolę w historii Kościoła nestoriańskiego, wprowadzając reformy monastyczne i kształtując chrystologię. Jego działania miały długotrwały wpływ na życie duchowe i organizacyjne Kościoła Wschodu.
Bibliografia
- Kategoria:Syryjscy pisarze wczesnochrześcijańscy
- Kategoria:Historia Syrii
- Kategoria:Syryjczycy
- Kategoria:Asyryjscy chrześcijanie
- Kategoria:Biskupi Kościoła Wschodu
