Dengaku: Historia i Rozwój
Dengaku to tradycyjna, rytualna forma muzyki i tańca, która ma swoje korzenie w chramach shintō i świątyniach buddyjskich w Japonii. Początkowo związana z kultem płodności oraz modlitwami do bóstw opiekuńczych, obrzędy te były powiązane z ceremoniałem sadzenia ryżu, znanym jako ta-asobi.
W tych ceremoniach dziewczęta, zwane sa-otome, śpiewały pieśni podczas sadzenia młodych pędów ryżu, a ich występowi towarzyszyła muzyka grana na fletach, bębnach oraz drewnianych instrumentach sasara.
Rozkwit i Zmiany
W miarę upływu czasu, w okresie XI wieku, rozwinęły się dwa style – sarugaku i dengaku. Obie formy wpływały na siebie nawzajem, co zaowocowało wzbogaceniem repertuaru o elementy akrobatyczne oraz tańce polne.
W dokumentach z okresu teatru nō można znaleźć informacje, że aktorzy dengaku i sarugaku występowali z podobnym zestawem pieśni i tańców. Modernizacja sarugaku przeprowadzona przez aktora Kan’amiego oraz zainteresowanie ze strony sioguna Yoshimitsu Ashikagi spowodowały spadek popularności dengaku w 1374 roku.
Współczesne Występy
Obecnie dengaku można zobaczyć jedynie na lokalnych festiwalach, zwłaszcza w chramach shintō, takich jak Asakusa-jinja w Tokio oraz Nachi-taisha w prefekturze Wakayama.
Linki zewnętrzne
- Nachi no Dengaku – UNESCO Intangible Cultural Heritage
- Nachi no Dengaku – zdjęcia
- Nachi no Dengaku – wideo
Dengaku pozostaje ważnym elementem kultury japońskiej, łącząc tradycję z współczesnością.
