Order Trupiej Głowy
Order Trupiej Głowy, znany również jako Herzoglich Württemberg-Oelssische Ritterorden vom Todtenkopf, był odznaczeniem i zakonem kontemplacyjnym powołanym w 1652 roku przez księcia Sylwiusza Nimroda w Księstwie Oleśnickim na Dolnym Śląsku. Książę, zainspirowany mistyką i Różokrzyżowcami, dążył do kontemplacji nad „tajemnicami Boga i Przyrody” oraz sensem życia, zgodnie z maksymą Memento mori.
Charakterystyka zakonu
W zakonie uczestniczyli zarówno rycerze, jak i damy, co było nietypowe jak na ówczesne czasy. Insignia zakonne obejmowały:
- czarny krzyż kawalerski z trupią czaszką umocowaną u dołu,
- grecki krzyż wysadzany pięcioma dużymi klejnotami,
- wstęgę do noszenia odznaki w kolorze białym, czarnym lub czarnym z białymi brzegami, z napisem Memento mori,
- srebrny pierścień z trupią czaszką noszony na lewej ręce.
Historia i wygaszenie zakonu
Zakon przestał istnieć po śmierci księcia Sylwiusza w 1664 roku. Jego wnuczka, Luiza Elżbieta, odnowiła go w 1709 roku jako order kobiecy, jednak ostatecznie wygasł w pierwszej połowie XVIII wieku.
Bibliografia
- Christian Gryphius, Kurtzer Entwurff der Geistlichen und Weltlichen Ritter-Orden, Leipzig und Breslau 1709
- Will Erich Peuckert, Die Rosenkreutzer, Jena 1927
- J. K. Wietz, Piotr Bohman: Rys historyczny zgromadzeń zakonnych obojej płci: wraz z rycerskiemi zakonami i orderami państw. Zakony rycerskie i ordery państw. Tom 3, Drukarnia Księży Pijarów, 1849
- Hugh Clark, A Concise History of Knighthood, London, 1784
Order Trupiej Głowy pozostaje przykładem interesującego zjawiska łączenia mistycyzmu i rycerskości w XVII wieku.
