Wysoczyzna Kolneńska
Wysoczyzna Kolneńska (843.31) to mezoregion fizycznogeograficzny położony w zachodniej części Niziny Północnopodlaskiej, między Pojezierzem Ełckim a doliną Narwi. Obszar ten ma powierzchnię 1571 km², a jego główne miasta to Grajewo, Kolno i Szczuczyn.
Rzeźba terenu
Wysoczyzna Kolneńska jest wyraźnie odgraniczona od sąsiednich dolin rzecznych, przewyższając je o kilkadziesiąt metrów. Granicą północną są moreny fazy leszczyńskiej zlodowacenia bałtyckiego. Rzeźba terenu, chociaż z pozoru monotonna, jest zróżnicowana, z wzniesieniami osiągającymi do 100 m n.p.m. oraz niektórymi wzgórzami do 214 m n.p.m. Wysoczyzna nie posiada jezior, ale występują tu naturalne oczka wodne oraz torfowiska.
Obszar jest źródłem dopływów rzek Pisy, Biebrzy i Narwi, a ich koryta zachowały naturalny przebieg.
Szata roślinna
Dominującym elementem roślinności są pola uprawne, natomiast lasy są rozdrobnione i mają młode drzewostany. W wyniku działalności leśnej dominują sosny, choć obecnie następuje regeneracja z powrotem gatunków liściastych, takich jak dąb, grab i lipa. Występują tu różne zespoły leśne, w tym:
- Grąd miodownikowy
- Dąbrowa świetlista
- Borealny bór mieszany sosnowo-świerkowy na północy
- Środkowoeuropejski bór sosnowo-dębowy na południu
Roślinność wodna i torfowiskowa jest słabo rozwinięta z powodu intensywnej melioracji. Na południowych stokach można spotkać ciepłolubne murawy z rzadkimi gatunkami roślin.
Geologia
Wysoczyzna Kolneńska leży w obrębie platformy wschodnioeuropejskiej, na proterozoicznych granitoidach i gnejsach. Osady fluwioglacjalne, które ukształtowały rzeźbę terenu, są starsze od otaczających obszarów i charakteryzują się różnorodnością pod względem składu, z dominującymi gruboziarnistymi piaskami i mułkami.
Wysoczyzna Kolneńska to obszar o unikalnej rzeźbie, zróżnicowanej roślinności oraz bogatej geologii, co czyni ją interesującym miejscem dla badań przyrodniczych.
