Namiot Spotkania
Namiot Spotkania, znany również jako Namiot Zgromadzenia (hebr. אוהל מועד, 'ōhel mô‘ēd), to biblijne przenośne sanktuarium Izraelitów, zbudowane przez Mojżesza w czasie wędrówki przez pustynię. Stanowił on miejsce kultu dla plemion hebrajskich przed przybyciem do Ziemi Obiecanej i był odpowiednikiem Świątyni Jerozolimskiej.
Źródło terminu
Opis Namiotu Spotkania znajduje się głównie w Księdze Wyjścia (rozdziały 25–40), gdzie szczegółowe instrukcje dotyczące jego budowy i wyposażenia zostały przekazane Mojżeszowi przez Boga. Namiot ten symbolizował obecność Bożą pośród ludzi.
Terminologia
Hebrajskie słowo miškān oznacza „miejsce zamieszkania” i odnosi się do trwałego pobytu Jahwe w sanktuarium na pustyni. Słowo ’ōhel (namiot) oraz mô‘ēd (spotkanie) również mają kluczowe znaczenie w kontekście Namiotu Spotkania. Termin ’ōhel mô‘ēd oznaczał umówione spotkanie Mojżesza z Bogiem.
Lokalizacja powstania Namiotu Spotkania
Namiot został skonstruowany pod górą Synaj w czasie wędrówki Izraelitów z Egiptu. Budowa sanktuarium była zgodna z Bożymi instrukcjami, a materiał do jego stworzenia był dostarczany przez Izraelitów.
Budowa i konstrukcja Namiotu Spotkania
Namiot Spotkania zajmował prostokątny plac o wymiarach 100 × 50 kubitów, z wejściem od wschodu. Sanktuarium składało się z dużego dziedzińca oraz Namiotu, który zawierał Miejsce Święte i Miejsce Najświętsze, gdzie znajdowała się Arka Przymierza.
Przybytek właściwy
Wewnątrz Namiotu znajdowały się elementy symbolizujące obecność Boga, jak ołtarz kadzidlany, stół na chleby pokładne oraz menora. Miejsce Najświętsze oddzielała zasłona, a wejście do Namiotu było przysłaniane bogato haftowaną zasłoną.
Dziedziniec
Otaczający Namiot dziedziniec był miejscem publicznych ceremonii, gdzie gromadzili się wierni przynoszący ofiary. Był ogrodzony płóciennymi zasłonami i podzielony na strefy dla kapłanów oraz ludu.
Znaczenie teologiczne
Namiot Spotkania postrzegany jest jako obraz świata, a jego budowa zgodna z Bożymi planami. Interpretacje wskazują na głębokie znaczenie teologiczne, w tym nawiązywanie do Świątyni Jerozolimskiej jako symbolu obecności Bożej.
Uwagi końcowe
Podsumowując, Namiot Spotkania był kluczowym elementem w religijnej historii Izraela, symbolizującym Bożą obecność i przewodnictwo podczas wędrówki przez pustynię.
