Zohar – Księga Blasku
Zohar, znany jako Sefer ha-Zohar („Księga Blasku”), to mistyczny komentarz do Tory, Pieśni nad Pieśniami i Księgi Rut, który powstał w XIII wieku. Dzieło jest napisane w języku aramejskim i hebrajskim.
Autorstwo Zoharu przypisuje się Mojżeszowi z Leonu, chociaż dzieło zawiera również wcześniejsze fragmenty. W tradycji ortodoksyjnej uznaje się, że tekst ten został stworzony przez Szymona bar Jochaja, tanaitę z II wieku.
Tematyka
Zohar to nie tylko komentarze do wspomnianych ksiąg, ale także zbiór rozważań dotyczących:
- natura Boga
- powstanie i kształt świata
- natura duszy
- grzech i odkupienie
- dobro i zło
Dodatkowo zawiera interpretacje halachy oraz traktaty na temat chiromancji i fragmenty filozoficzno-mistyczne. Zohar pozostaje kluczowym tekstem w żydowskiej mistyce oraz średniowiecznej kabały.
Postacie i kontekst
W II wieku w Izraelu rabbi Szymon bar Jochaj, wraz z synem Eleazarem, przyjaciółmi i uczniami, prowadził rozmowy eksplorujące różnorodne aspekty ludzkiej i boskiej natury.
Przypisy i Bibliografia
- Kania I., Kabała, czyli Ku resakralizacji sakralnego, w: Opowieści Zoharu, oprac. I. Kania, Kraków 1988, s. 7-31.
Kategoria: Kabała
Kategoria: Święte księgi
