Dennis Ralston
Robert Dennis Ralston (ur. 27 lipca 1942 w Bakersfield, zm. 6 grudnia 2020 w Austin) był amerykańskim tenisistą, który odniósł sukcesy na arenie międzynarodowej. Zdobył pięć tytułów w grze podwójnej w turniejach wielkoszlemowych oraz był członkiem zwycięskiej drużyny w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Ralston był finalistą Wimbledonu w 1966 roku, gdzie przegrał z Manuelem Santaną. W grze podwójnej osiągnął dziewięć finałów Wielkiego Szlema, z czego pięć zakończył zwycięstwem. W grze mieszanej był finalistą czterech turniejów tej rangi.
W latach 1960–1966 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa. W 1963 roku zdobył trofeum po finale z Australią, gdzie wygrał mecz z Johnem Newcombe’em oraz zagrał w deblu z Chuckiem McKinleyem, pokonując duet Roy Emerson – Neale Fraser.
Był jednym z pierwszych ośmiu tenisistów, którzy przeszli na zawodowstwo, znanych jako „Handsome Eight”. Po zakończeniu kariery sportowej, pracował jako trener i kapitan reprezentacji w Pucharze Davisa, prowadząc drużynę do tytułu w 1975 roku. W 1987 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza
- Wimbledon 1966: 1. miejsce (1–0)
Gra podwójna
- 5 tytułów (5–4)
Gra mieszana
- 0 tytułów (0–4)
Podsumowanie
Dennis Ralston pozostaje znaczącą postacią w historii tenisa, zarówno jako zawodnik, jak i trener, przyczyniając się do sukcesów amerykańskiego tenisa na arenie międzynarodowej.
