Stanisław Sroka
Stanisław Sroka (7 listopada 1909 – 13 sierpnia 1967) był polskim politykiem, prawnikiem i ekonomistą. Pełnił funkcję prezydenta Poznania w latach 1945-1948 oraz ministra gospodarki komunalnej od 1961 do 1967 roku.
Życiorys
Sroka pochodził z rodziny robotniczej i wychowywał się w trudnych warunkach. Ukończył Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu oraz Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego. W przededniu II wojny światowej był aktywny w samorządzie rzemieślniczym, a po jej wybuchu brał udział w wojnie obronnej, zostając ujętym przez Niemców i uwięzionym w obozie.
Po wojnie Sroka wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1945 roku był członkiem egzekutywy komitetu miejskiego PPR w Poznaniu. W 1945 roku został naczelnikiem Wydziału Organizacyjnego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu, a w lipcu tego samego roku przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej, a następnie prezydentem Poznania.
W 1948 roku objął stanowisko wiceprezydenta Warszawy, a w 1953 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej. Od 1961 roku pełnił funkcję ministra gospodarki komunalnej, biorąc udział w budowie zbiornika wodnego i zapory w Goczałkowicach.
Życie prywatne
Sroka był żonaty z Marią Biesiada i miał dwoje dzieci: dwóch synów, Leszka i Andrzeja, oraz córkę Elżbietę.
Odznaczenia
Otrzymał wiele odznaczeń, w tym:
- Order Sztandaru Pracy I i II klasy
- Krzyż Komandorski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Odznakę 1000-lecia Państwa Polskiego
- Odznakę honorową „Za Zasługi dla Warszawy”
Pochówek
Stanisław Sroka spoczywa na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie w Alei Zasłużonych.
