Odznaka „Na Straży Pokoju”

Odznaka „Na Straży Pokoju” była polskim odznaczeniem resortowym ustanowionym w okresie PRL, w latach 1972-1991, przeznaczonym dla obywateli ZSRR.

Historia

Ustanowiona uchwałą Rady Ministrów z 22 września 1972 roku, odznaka miała na celu uhonorowanie żołnierzy Armii Radzieckiej oraz ich wkładu w umacnianie relacji polsko-radzieckich. Była przyznawana w trzech stopniach: złotym, srebrnym i brązowym. Nadawanie odznaki zakończono de facto przed uchwałą uchylającą z 15 października 1991 roku.

Zasady nadawania

Odznakę mogły otrzymać żołnierze Armii Radzieckiej stacjonujący w Polsce, którzy przyczynili się do rozwoju polskiej gospodarki i brali udział w czynach społecznych lub działaniach na rzecz zwalczania klęsk żywiołowych. W szczególnych przypadkach mogła być przyznawana także innym obywatelom ZSRR, w tym członkom delegacji rządowych. Nadawana była przez Prezesa Rady Ministrów lub ministra obrony narodowej na wniosek Pełnomocnika Rządu PRL do Spraw Pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce.

Opis odznaki

Odznaka miała kształt krążka o średnicy 38 mm, wykonana z metalu w kolorach złotym, srebrnym lub brązowym. Na awersie znajdował się napis „NA STRAŻY” oraz „POKOJU”, a także rysunek orła w konturze mapy Polski. Na rewersie umieszczono napis „PRZYJAŹŃ • SOCJALIZM • POKÓJ” oraz informację o Radzie Ministrów PRL. Odznaka zawieszona była na wstążce w narodowych barwach Polski i ZSRR, z zielonym pasem pośrodku.