Maciej Głoskowski
Maciej Głoskowski (ur. 1590 w Sowinie, zm. 1658) był polskim matematykiem, kartografem i poetą, znanym z działalności w XVI i XVII wieku. Należał do Braci czeskich i był synem Bartłomieja oraz Florentyny z Tymienieckich.
Życiorys
Głoskowski dorastał w rodzinie osiadłej w Wielkopolsce. W 1623 roku objął opiekę nad dziećmi Jana Szlichtynga, sędziego wschowskiego, a kilka lat później odziedziczył wieś Sowinę. Około 1634 roku ożenił się z Urszulą Szczaniecką.
Na dworze Leszczyńskich, w szczególności Rafała i Bogusława, zyskał dostęp do szkoły braci czeskich w Lesznie. W latach 1636–1641 studiował w Holandii, prawdopodobnie w Lejdzie, gdzie uczył się pod kierunkiem Fransa van Schootena. Po powrocie do Polski, został komornikiem granicznym województwa kaliskiego.
W 1644 roku uczestniczył w synodzie kalwinów w Chmielniku. Po pożarze Leszna w 1657 roku, przeniósł się do Wrocławia. Głoskowski prowadził korespondencję z prominentnymi postaciami naukowymi, takimi jak J. Heweliusz, i był aktywny w dziedzinie geometrii praktycznej, miernictwa oraz kartografii, przygotowując mapę Wielkopolski. Zmarł w 1658 roku.
Twórczość
Głoskowski był również płodnym poetą, pisząc wiersze i traktaty naukowe. Oto niektóre z jego ważniejszych dzieł:
- Wiersz łaciński na śmierć Jana Cyrillusa (1632)
- Sława potomna… Rafała hrabie z Leszna (1636)
- Griselida… (1641)
- Geometria peregrinans (ok. 1643)
- Zegarek abo pamiątka gorzkiej męki i śmierci Jezusa (1643-1648)
Korespondencja
Głoskowski prowadził korespondencję naukową, m.in. z J. Heweliuszem. Jego prace dotyczyły zarówno matematyki, jak i teologii, a także zawierały polemiki z przedstawicielami innych wyznań.
Bibliografia
Jego twórczość została opisana w Bibliografii Literatury Polskiej – Nowy Korbut, a także w różnych zbiorach publikacji.
Linki zewnętrzne
Więcej publikacji Macieja Głoskowskiego można znaleźć w bibliotece Polona: Publikacje Macieja Głoskowskiego.
