Stefan Treugutt
Stefan Treugutt (17 kwietnia 1925 – 8 lipca 1991) był polskim krytykiem teatralnym oraz historykiem literatury, związanym z Instytutem Badań Literackich PAN. W latach 60. stał się popularną osobą telewizyjną, prowadząc wprowadzenia do spektakli Teatru Telewizji. Specjalizował się w badaniach epoki romantyzmu oraz twórczości Juliusza Słowackiego.
Edukacja i kariera
Urodził się w rodzinie nauczycielskiej. Po wojnie ukończył Państwowe Liceum Humanistyczne i rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1950 roku uzyskał tytuł magistra. W 1956 roku obronił pracę doktorską, a habilitował się w 1964 roku. W latach 1953-1981 był członkiem PZPR.
Praca naukowa
Treugutt zadebiutował jako historyk literatury w 1950 roku. Od 1954 do 1964 roku pracował w IBL PAN jako adiunkt, a następnie docent. W latach 1968-1982 pełnił funkcję zastępcy dyrektora IBL PAN i był aktywnym członkiem komitetów redakcyjnych oraz rad naukowych w dziedzinie literatury.
Twórczość teatralna
Treugutt pisał recenzje dramatów oraz prowadził działalność literacką w różnych teatrach. Od 1964 roku był kierownikiem literackim Teatru Polskiego w Warszawie. Jego działalność obejmowała również wykłady z dramatu współczesnego na Uniwersytecie Warszawskim.
Życie osobiste
Był żonaty z Zofią Stefanowską-Treugutt, mieli dwoje dzieci. Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Publikacje
- Juliusz Słowacki – poeta romantyczny (przed 1959)
- „Beniowski”. Kryzys indywidualizmu romantycznego (1964)
- Geniusz wydziedziczony. Studia romantyczne i napoleońskie (1993)
- Pożegnanie teatru (2001, pośmiertnie)
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
- Złoty Krzyż Zasługi (1955)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1973)
Upamiętnienie
W 2001 roku ustanowiono Nagrodę im. Stefana Treugutta, przyznawaną twórcom Teatru Telewizji.
